Ramazan’dı Kurban’dı derken bayamlarımız geldi geçti. Ben bayramları ayrı bir sever im. Gelişiyle sevinip gidişiyle hüzünlendiğim özel günlerdir bayramlar. Yüce Rabbimin islam aleminde müminlere birer hediyesi , lütfu ve birlik beraberlik ruhunu hissetmemizi sağladığı özel günler olarak algılarım. Allahın farzını yerine getirmiş olmanın huzuru , sevabını yaradandan umarak huşu içerisinde yapılan ibadetleri ile bayramlar değerlidir ve öyle de olacaktır.
Geçtiğimiz Kurban bayramına gelince , yine çocuklarımla beraber huzurlu ve sakin bir bayram yaşadık. Maddi durumlardan dolayı bu sene kurban farzımı yerine getiremedim. Bu yüzden burukluğunu yaşamadım değil. Neyse inşaalah seneye nasip olursa bu farzımı eda etmeyi isterim. Allahtan çocukların dedesi ve babaannesi de Antalya’ da. Hiç olmazsa bayramın ilk günü kurban kesiminde akrabaları ile birarada oldular. Bunları neden anlattığıma gelince : Dinimiz , geleneklerimiz , kültürümüz bayramlarımız ve bunların önemi çocuklara ailede öğretilir. En iyi öğretme şekli de yaşayarak ve yaşatarak öğretmedir. Ben anlatıp , yaşatmazsam onların da çocuklarına öğretecek bir şeyleri olmaz diye düşünüyorum. Bu bir silsiledir , geleceğe emanetlerimizdir. Bu bayramda da diğer bayramlarda olduğu gibi üzüldüğüm bir konu daha var. Bayram ruhunu unutup da akraba, eş dost , komşu ziyaretini es geçip tatile gidenlere üzüldüm. Tabi Kim, nerede, nasıl bir bayramı kutladı, zamanını nasıl geçirdi, bilmiyorum; ama herkesin kendince, inançları ve inandıkları ölçüsünde bu bayram günlerini değerlendirdiği muhakkak.
Herkesin kendince uygun gördüğü bir şekilde kutladığı bayramın bir sonrakine kavuşulur mu bilinmez; Ama ben yine özlemlerimin , hayallerimin ve bir bayramın daha ardından bakakaldım.
Bir daha ki bayrama , bayram yazılarında kavuşmak dileği ile Allaha emanet olun.
Nur Açan